Choć mnie nie widzisz,jestem przy Tobie. W myślach i wierszu,pisanym słowie. W chmurach co płyną ,cicho po niebie. W błękicie jego, słońce promieni. Kiedy tak blaskiem wszystko się mieni. I śpiewem ptaków w konarach drzew. Melodią wiatru,i szumem liści. - Jestem gdy tylko o mnie pomyślisz! Choć mnie nie widzisz, Jestem przy Tobie.
Niezapominajki Niezapominajki to są kwiatki z bajki! Rosną nad potoczkiem, patrzą rybim oczkiem. Gdy się płynie łódką, Śmieją się cichutko I szepcą mi skromnie: „Nie zapomnij o mnie”.
Jeśli zapomnę o nich, Ty, Boże na niebie, zapomnij o mnie. "Jeśli zapomnę o nich, Ty, Boże na niebie, zapomnij o mnie". Adam Mickiewicz, Dziady. Ten cytat z Dziadów wielokrotnie był w minionych dziesięcioleciach przywoływany w związku z prześladowaniami i mordami na Polakach w Związku Sowieckim. Dzisiaj jest jeszcze bardziej
Pan Bóg jedzie z nami na wakacje, ale pod warunkiem że zamiast zostawić Go w domu, zabierzemy Go ze sobą. Pewnego razu, w czasie kazania do dzieci na temat wakacji, ośmioletni Piotrek zapytał mnie: "Czy Pan Bóg jeździ na wakacje?". Wywołało to falę śmiechu w całym kościele. Koledzy i koleżanki Piotrka śmiali się tak głośno i długo, że nie można było kontynuować kazania. Ubawieni byli nawet rodzice obecni na Mszy św. Tylko kolega Piotrka, dziewięcioletni Łukasz, kiedy wszyscy się śmiali, podniósł rękę. Podałem mu więc mikrofon, a on stwierdził, że pytanie, które zadał Piotrek, nie jest wcale takie śmieszne. Co więcej, stanowczym głosem oznajmił, że zna odpowiedź. W całym kościele zaległa cisza. Wszyscy byli zdumieni i zastanawiali się, co też powie dziewięciolatek. Tymczasem Łukasz nabrał w płuca powietrza i z całych sił, głośno i odważnie udzielił odpowiedzi, mówiąc: "Owszem, Pan Bóg jedzie na wakacje, ale pod warunkiem że my Go ze sobą zabierzemy, a nie zostawimy w domu!". W całym kościele wszyscy pospuszczali głowy i trwała cisza. Tylko rodzice Łukasza byli dumni, że mają tak mądrego syna. Choć pozornie pytanie mogło wydawać się śmieszne, to już odpowiedź na nie może zmusić nas do nie zamykają kościołów Pakując wakacyjne plecaki czy torby podróżne, pamiętajmy, że chce z nami jechać też Bóg. Nie chce On, abyśmy zostawili Go na długie dwa miesiące samego. On chce być z nami i przeżywać wszystkie chwile naszych radości. No dobrze, ale co znaczy zabrać Go ze sobą na wakacje? To proste! Chodzi o to, abyśmy nie zapomnieli o Bogu, który jest naszym Ojcem, Przyjacielem, Przewodnikiem… Mamy pamiętać, że na czas wakacji wcale nie zamykają kościołów i tak jak zawsze, każdego dnia jest sprawowana Msza św. Również w wakacje należy pamiętać o spowiedzi, Pierwszym Piątku, chwili adoracji czy czytaniu Pisma Świętego. Zabrać ze sobą Boga na wakacje, to na pewno rozmawiać z Nim na modlitwie każdego dnia; dziękować Mu za słońce, piękno krajobrazu, który odkrywamy; za dobroć ludzi, której doświadczamy; za wiele chwil radości, które nas spotkają! Ks. Jan Twardowski w swoim wierszu pisał: "Czy możemy powiedzieć, że żyjemy dla Boga? Czy nie żyjemy dla siebie, dla swoich ambicji, dla pieniędzy, dla własnego szczęścia? Każdą chwilę dostajemy od Boga i każą chwilę oddajmy Jemu". Każda chwila wakacyjnej radości czy szczęścia może być ofiarowana Panu test swojej wiary Wakacje to doskonały czas na test naszej wiary. Być może czasami naszą obecność na Eucharystii, spowiedź, modlitwę traktujemy jedynie jako praktyki religijne, które są jednym z wielu "obowiązków" naszego życia. A przecież mówi się, że wakacje to czas, gdy od obowiązków mamy odpocząć. Pewnego razu byłem na Mazurach w malowniczej miejscowości Ukta, gdzie przepływa rzeka Krutynia, znana ze spływów kajakowych. Uczestniczyłem w wieczornej Eucharystii, a po jej zakończeniu wychodziliśmy z innymi księżmi z kościoła. Czekała na nas młoda studentka. Jednak zamiast radości na jej twarzy widać było smutek i zakłopotanie. Gdy zapytaliśmy się, dlaczego jest taka smutna okazało się, że trapi ją problem. Przyjechała na wakacje z grupą znajomych, wszyscy się doskonale bawią, ale nikt oprócz niej nie chciał nawet słyszeć o niedzielnej Eucharystii. Być może wielu ministrantów czy lektorów w czasie wakacji znajdzie się w podobnej sytuacji. Warto wtedy pamiętać stwierdzenie małego Łukasza: "oczywiście, że Pan Bóg jedzie na wakacje, ale pod warunkiem że my Go ze sobą zabierzemy…" Dodano: 16-06-2018 Przeczytaj inne Wartość rekolekcji Dodano: się w Środę Popielcową Wielki Post, to w Kościele katolickim czterdziestodniowy okres pokuty i nawrócenia. To czas szczególny, poświęcony na modlitwę, refleksję, zbliżenie się do Pana Boga. Czas, kiedy trzeba na chwilę zatrzymać się, wyciszyć i zamyślić przede wszystkim nad sobą i swoimi relacjami z Bogiem. 8 grudnia - Niepokalane poczęcie Najświętszej Maryi Panny Dodano: o Niepokalanym Poczęciu Maryi jest dogmatem wiary. Ogłosił go uroczyście 8 grudnia 1854 r. bullą Ineffabilis Deus papież Pius IX w bazylice św. Piotra w Rzymie w obecności 54 kardynałów i 140 arcybiskupów i biskupów. Święty Jan Maria Vianney, kapłan Dodano: urodził się w rodzinie ubogich wieśniaków w Dardilly koło Lyonu 8 maja 1786 r. Do I Komunii przystąpił potajemnie podczas Rewolucji Francuskiej w 1799 r. Po raz pierwszy przyjął Chrystusa do swego serca w szopie, zamienionej na prowizoryczną kaplicę, do której wejście dla ostrożności zasłonięto furą siana. Ponieważ szkoły parafialne były zamknięte, nauczył się czytać i pisać dopiero w wieku 17 lat. Trzecie objawienie: 13 lipca 1917 Dodano: chwili trzeciego objawienia, mała szara chmurka zawisła nad zielonym dębem, słońce pociemniało, a orzeźwiająca bryza powiała w górach. Był sam środek lata. Manuel Marto, ojciec Hiacynty i Franciszka, jak sam to ujmuje, także usłyszał pobrzękiwanie podobne do brzęczenia much w pustym dzbanie. Wizjonerzy ujrzeli znajomy im już blask światła, a w chwilę później spostrzegli ponad krzewem Najświętszą Maryję Pannę.
z ubogim ubranie dziel. Łyk wody daj spragnionemu, w oczach słońce miej ! Gdy kiedyś wśród wieczornej ciszy. wspominać będziesz przyjaciół imiona, o jedno proszę - nie zapomnij o mnie. Zalicz o mnie do przyjaciół grona. Dobrocią walczy kobieta, miłością wszystko pokona.Przejdź do zawartości Czasopismo kulturalno-społeczne O NASPROFILREDAKCJAAUTORZYTEKSTYFOTOGRAFIEMULTIMEDIAWYDAWCAWSPÓŁPRACAWSKAZÓWKI DLA AUTORÓWWYŚLIJ TEKST/ZDJĘCIE/FILMCALL FOR PAPERSKONTAKTARCHIWUMREKLAMAOFERTAKONTAKTREDAKCJAREKLAMA/PATRONATWYDAWCA ZAMIAST WSTĘPNIAKA Andrij LubkaPonieważ choroby i wypadki przetrzebiły redakcję, zamiast wstępniaka dajemy tekst Andrija Lubki, który dobrze wpisuje się w atmosferę lutowego święta zakochanych, a jednocześnie uzmysławia wagę pamięci. A przecież my o pamięci, rozumianej szeroko − jako historia i tradycja − piszemy w każdym numerze. W najnowszym − proponujemy długą, ale szczerą do bólu debatę o tej trudnej pamięci (wśród dyskutujących Zbigniew Gluza), a także tekst Łukasza Bukowieckiego (jego książkę Czas przeszły zatrzymany. Kulturowa historia skansenów w Szwecji i w Polsce czyta się jak kryminał) − o skansenach. Witamy też w gronie naszych stałych felietonistów Mykołę Riabczuka. Tego nazwiska nie musimy reklamować. Zapraszamy do lektury. Redakcja Andrij Lubka Forget-me- not Jak napisać wiersz o miłości? Zwyczajnie. Zebrać wszystkie słowa kojarzące się z tym uczuciem: dwoje, razem, marzenie, niebo, gwiazdy i jeszcze ość (poezja musi się jakoś rymować), kwiat, brzask, mgła, nadzieja, oczy, błysk, dotyk, na wieki, unosić się, skrzydło, płomień, bezgranicznie, serce… Tak można długo i radośnie kontynuować, po czym należy wyrzucić na zawsze ze swojego słownika. Obrazować, nie za pomocą gotowych puzzli, ale odrysować każdy milimetr od początku. Korzystać z cieni i odcieni, nie z kolorów. Wykluczyć białą farbę – śnieżna jest sama esencja papieru. Pamiętaj, że najlepsze wiersze to te, które obchodzą się bez słów. Opowiedziane spojrzeniem, recytowane westchnieniem, zapisane bezsennością. I nigdy o tym nie zapominaj. Bo wiersz o miłości jest dobry wtedy, kiedy wyobraźnia odzwierciedla prawdziwy stan. Całą pełnię miłości odczuwa się w stracie. Nawet na dzień rozłąki z ukochaną osobą, gdy pustka wypełnia się po brzegi. Pamięcią robimy ksero z osoby, z jej cichego spojrzenia, nerwowego kąsania warg, jej zaciągniętego na bakier czerwonego beretu, ciepłej dłoni, która właśnie wyłoniła się z rękawicy. Rzeźbimy w swej świadomości ten grawerunek, przywłaszczamy sobie nęcący rzeczywistym obrazem cień człowieka. Tego, który na chwilę przed wyjściem z pokoju, zawołał do ciebie: „Nie zapomnij o mnie!”. Czasami istnieją słowa, które na całym świecie mają podobny źródłosłów lub kształtowane są na podobnej zasadzie: mama, woda, wilk, sól… Nasze uszy mogą rozpoznać podobne słowa w kilkudziesięciu językach. Najważniejsze archetypy zakorzenione w naszej podświadomości, promieniują z naszego języka – i na odwrót. Tajemniczo zakorzeniona, popularna niezapominajka, inaczej brzmi w różnych językach, ale jej sens pozostaje wszędzie ten sam. Niemiecka Vergissmeinnicht, szwedzka förgätmigej, węgierska nefelejcs, czeska nezábudka, polska niezapominajka, hiszpańska nomeolvides, serbska nezaboravak albo spomenak, angielska forget-me-not – wszystko to ona. W karpackiej legendzie na polanie żegna się młody pastuszek z pasterką, on gdzieś wyrusza, ale wiadomo, w całkiem inne dorosłe życie, ona się żegna z nim – jakby z samym dzieciństwem, płacze i na miejscu łez wyrastają niezapominajki. Nie zapomnij o mnie! W austriackim podaniu zakochana para spaceruje brzegiem Dunaju, chłopiec pochyla się po kwiat, ale wpada do wody, a topiąc się, krzyczy: „Nie zapomnij o mnie!”. Za kilka dni rzeka wyrzuca jego ciało i okazuje się, że on trzyma w ręku błękitną niezapominajkę. W licznych kulturach powtarza się na wsi opowieść o wezwaniu do wojska chłopca. Kiedy on nie wraca z pola bitwy, zakochana dziewczyna kładzie się na ziemi i nasłuchuje, jak wiatr kołysze źdźbła trawy. Jej żałobę pochłania ziemia. W tym miejscu wyrosną niezapominajki. W starożytnej Grecji istniał mit o bogini Florze, która z osobna nadawała imiona wszystkim kwiatom, ale o jednym zapomniała. „Nie zapomnij o mnie!” – rzekł kwiat. Bogini odpowiedziała: „I ty o mnie nie zapomnij!”. Wszyscy chcielibyśmy, aby o nas nie zapomniano. Nie zapominać – znaczy kochać, a kochać oznacza nie umierać. Dlatego to odwieczne pragnienie − jak archetyp matki, która przywiodła nas na świat, jak wszechobecność wody, z której rodzi się życie, jak obecność zagrożenia ze strony wilka, skradającego się we śnie o ciemnym lesie, jak sól zwiastująca łzy, jak również słodycz łez szczęścia. Większość niemowląt rodzi się z błękitnymi jak niezapominajki oczami. Jeszcze nie znają żadnego języka, za to już zdają się krzyczeć oczami: „Nie zapomnij o mnie!”. Nie zapomnij o mnie! Andrij Lubka Tłumaczyła z języka ukraińskiego Aleksandra Zińczuk [za:] Andrij Lubka (ur. 1987 w Rydze; mieszka na Ukrainie) − ukraiński poeta, pisarz, eseista, tłumacz i felietonista. Ukończył filologię ukraińską na Uniwersytecie w Użhorodzie (Zakarpacie) oraz bałkanistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Współpracuje z czasopismami oraz portalami internetowymi ( Radio Swoboda, Zdobywca licznych nagród literackich, Debiutu (2007) oraz Laurów Kijowskich (2011). Dwukrotny stypendysta (2010, 2012) MKiDN programu RP Gaude Polonia, gość rezydencji dla pisarzy w Willi Decjusza (Kraków 2009), na Bornholmie (2015), w Wojnowicach (2016). Tłumaczony na języki: polski, niemiecki, angielski, portugalski, rosyjski, chiński, czeski, serbski, macedoński, litewski, słowacki i turecki. Berenika Kowalska, Młoda para (2011), z cyklu Ceremonie, olej na płótnie, 120 x 100cm Andrij Lubka; Mukaczew. Koniecznie zobaczcie link. Do miłej, wyk. Rock-H KULTURA ENTER 2021 | PISMO WYDAWANE OD 2008 Ciasteczka Tracking Cookies Witryny zewnętrzne YouTube Vimeo SoundCloud Facebook Flickr Twitter Google Maps Polityka prywatności Nasza strona korzysta z plików cookie ("ciasteczek") aby zapewnić Państwu jak najlepsze doświadczenie podczas przeglądania naszej strony. Wśrod plików cookie wyróżniamy ciasteczka niezbędne, które są przechowywane w Państwa przeglądarce ponieważ wymagane są do poprawnego działania podstawowych funkcji strony. Stosujemy także pliki cookies pochodzące od stron trzecich, które pomagają nam analizować i rozumieć, jak korzystają Państwo z naszej strony. Te ciasteczka będą przechowywane w Państwa przeglądarkach tylko za Państwa zgodą. Można tą opcję wyłączyć. Rezygnacja z niektórych z tych plików cookie może jednak mieć wpływ na wygodę przeglądania. Polityka prywatności Nie zapomnij o mnie. Podobno pierwszej miłości nigdy się nie zapomina Georgina Horspool nie ma w życiu lekko. Nie dość, że właśnie zwolniono ją z pracy, to jeszcze po powrocie do domu zastała swojego chłopaka w ramionach innej kobiety. Po pierwszym szoku Georgina godzi się ze swoim beznadziejnym położeniem. Nie mylę się co do tego Nie kochasz już serca mego Od początku to wiedziałam Do dziś z bólu się uwijałam Czasem Ciebie wspominam W tym momencie dzisiejszy dzień pomijam Blizny na rękach zostaną Czy nasze serca kiedyś się jeszcze spotkają? Nie przez Ciebie te rany To z mej miłości inicjały I wiedz że tego nie żałuje Znów tylko w smutku się snuje Nigdy nie będzie to piękne uczucie Teraz czuje w sercu bolesne kłucie Znów to moja wina? Znów moja dusza zawiniła? Trzymam Ciebie na dystans Tu już nie chodzi o Nas Kiedyś byłam jedyną miłością Dziś jestem wredną przeszłością List i rysunek mój Teraz ten list jest twój Dwa uczucia na szkicu To co mówiłeś było dla picu? Jeżeli go masz Przypomnij sobie o Nas Z miłości to robiłam Nie kłamałam, nie zdradziłam Znów wszystko moja wina że ze mną kolejny raz zrywasz Teraz ty mnie zraniłeś Nie na długo pokochałeś Czy to znów była miłość A może to już przeszłość? zawsze w Twoim sercu w moim sercu Te cztery litery są na drzewie W lesie, na skarpie wyryte dla Ciebie Obietnica była spełniona Ja czułam się jak Twoja żona Nic Cię już nie rusza Nie masz serca, to Twoja cholerna dusza! Zostanę gdzieś w niej na dnie Będę liczyć ile dni upłynie Ze łzami w oczach to pisze Ja kolejną noc ryczę Myśli samobójcze wracają Aniołki mnie już nie kochają Zrozumiałam jedno mój miły Nie byłeś w ogóle cierpliwy Tyle mogę Ci wypominać Ja już staram się to zapominać Teraz będziesz przeszłością W moim sercu młodzieńczą miłością Piękną do czasu Porzuconą od razu Rany się jednak leczą Myślami słowa kaleczą Ale postanowiłam żyć na nowo Dalej sama, bez nikogo Nie będę już Twoja Za wiele ran, zostałam skrzywdzona „Spotkamy się kiedyś wierze w to” -Nie! Nie spotkamy się! To już kompletne dno! To były Twoje słowa I moje wypowiedziane od nowa Zapomnij o mnie chłopczyku Istniejesz w moim pamiętniku Długopisem Ciebie już skreśliłam Z mojego serca wyrzuciłam Ostatnie słowa „bywaj” Nie, Hubert! Ja Ci powiem żEGNAJ! NEVER 90TjPO.
nie zapomnij o mnie wiersz
