Laryngolog stwierdził zapalenie ucha u mojego Mateuszka i zapisał mu antybiotyk (2 dni temu Mały miał wysoką gorączkę a wczoraj i dziś gorączki już nie ma). Moim zdaniem uszy go nie bolą. Czy to możliwe, że lekarz się pomylił??!! Czy macie jakieś doświadczenie?? Pozdrawiam. Śr, 04-07-2001 Forum: Zdrowie dziecka - Zapalenie ucha Zapalenie ucha u niemowlaka najczęściej objawia się wysoką gorączką i bólem. Na ostre zapalenie ucha środkowego choruje większość dzieci do drugiego roku życia, najczęściej pomiędzy szóstym a osiemnastym miesiącem życia dziecka, zazwyczaj w okresie zimowo-wiosennym. Choroba stanowi zwykle powikłanie po infekcji górnych dróg oddechowych. Sprzyja jej anatomiczna budowa ucha dziecka. U niemowlaków i małych dzieci trąbka słuchowa – przestrzeń łącząca ucho z nosem i gardłem – jest szeroka, krótka i niemal pozioma. Każdy katar lub zapalenie gardła może więc szybko objąć również uszy. Maluszek większość czasu spędza w pozycji leżącej, dlatego wydzielina z nosa czy z gardła łatwo spływa do kanału słuchowego. Zobacz film: "Stosowanie antybiotyków u dzieci" spis treści 1. Infekcje uszu u niemowląt 2. Objawy zapalenia ucha u niemowląt 3. Ochrona chorych uszu dziecka 1. Infekcje uszu u niemowląt Zapalenie uszu u niemowląt najczęściej wywołują bakterie, z tego powodu leczenie sprowadza się zwykle do podawania dziecku antybiotyku. W przypadku podejrzenia choroby należy szybko skonsultować się z laryngologiem. Lekarz zbada uszy dziecka za pomocą specjalnego urządzenia: otoskopu lub wideootoskopu. Najczęściej spotykanym rodzajem infekcji uszu u małych dzieci jest zapalenie ucha środkowego. Czasami zdarza się zapalenie ucha zewnętrznego, które jest bolesne dla dziecka, ale z reguły nie daje powikłań. Stan zapalny obejmuje kanał słuchowy wiodący od ucha zewnętrznego do błony bębenkowej. Do zapalenia ucha zewnętrznego dochodzi najczęściej po kąpieli w basenie, w którym woda nie jest wystarczająco chlorowana lub ma złe pH. Rozwojowi stanu zapalnego sprzyja również niedostateczne wysuszenie uszu po wyjściu z wody, a także nieprawidłowe ich czyszczenie (zbyt płytkie lub nazbyt głębokie). Oprócz bólu u dziecka pojawia się gorączka, dlatego choroba wymaga natychmiastowego leczenia. Z dzieckiem trzeba koniecznie zgłosić się do lekarza. 2. Objawy zapalenia ucha u niemowląt Gorączka – pojawia się nagle i często jest od razu wysoka: może sięgać nawet 40ºC. Należy ją zbijać za pomocą syropu albo czopka z paracetamolem lub ibuprofenem. Czasami zapalenie ucha może przebiegać bez gorączki. Ból ucha – małe dziecko często nie umie powiedzieć co go boli, ale jest apatyczne, marudne i ciągle płacze. Czasami niemowlę może pociągać ucho rączką, łapać się za nie lub pocierać jedną stroną główki o poduszkę. Starsze niemowlęta umieją powiedzieć, że boli je ucho. W początkowej fazie choroby dziecko może się skarżyć na zatkanie ucha, szumy lub na problemy ze słyszeniem. Rozdrażnienie – niemowlę może źle spać w nocy, być płaczliwe i nie mieć apetytu. Dziecko odmawia ssania piersi, bo ruch szczęk uruchamia mięśnie, które naciskają na bolące ucho. Jeśli do apatii dołącza gorączka, można podejrzewać zapalenie ucha środkowego. Problemy z brzuszkiem – u niemowląt przy zapaleniu ucha często pojawia się biegunka, ból brzucha, a nawet wymioty. Malucszek może mieć obolały brzuch i wierzgać nóżkami podczas leżenia. Takie objawy są mylące i mogą sugerować problemy z przewodem pokarmowym. Ropny wyciek – z ucha dziecka sączy się wydzielina, co oznacza, że ból stopniowo ustępuje. Jej wydobywanie się świadczy o przerwaniu błony bębenkowej. Zbierający się w uchu płyn uwypukla obrzękniętą błonę, która oddziela ucho środkowe od zewnętrznego, i może spowodować jej perforację. Błona bębenkowa po pewnym czasie sama się zrasta. Nie zawsze jednak dochodzi do jej pęknięcia. Niedosłuch – pojawia się zawsze przy ostrym zapaleniu ucha środkowego i stanowi główny objaw wysiękowego zapalenia ucha środkowego. Jeśli dziecko choruje na wysiękowe zapalenie ucha środkowego, nie ma gorączki. W jamie bębenkowej gromadzi się śluzowa wydzielina, co upośledza słuch. Po zniknięciu płynu słuch wraca jednak do normy. Maluch może nie reagować na wołanie tym samym co zwykle głosem, sam mówi głośniej lub podwyższa poziom głośności w telewizorze. Najczęstsze przyczyny wysiękowego zapalenia ucha to przerost migdałka gardłowego, niedoleczone ostre zapalenie ucha środkowego, alergiczny nieżyt nosa. Choroba często ustępuje samoistnie. Czasami konieczne jest podanie leków rozrzedzających wydzielinę. Jeśli leczenie nie pomaga, wykonuje się drenaż jamy bębenkowej, który polega na nacięciu błony i założeniu w narkozie drenów wentylacyjnych. Dreny wypadają same po kilku miesiącach. Jednocześnie z drenażem często usuwa się przerośnięty migdałek gardłowy, tzw. trzeci migdał. 3. Ochrona chorych uszu dziecka Podczas kąpieli należy zabezpieczać uszy dziecka gazikami nasączonymi oliwką w taki sposób, by nie dostała się do nich woda. Jeśli jest wietrznie lub chłodno, wychodząc na spacer po chorobie, maluszkowi trzeba wkładać czapeczkę. Nie warto jednak przegrzewać dziecka, w domu powinno ono chodzić ubrane raczej lekko. Ważne jest regularne wietrzenie pomieszczeń, w których przebywa. Nie należy mu robić na uszy kompresów z kamforą, ponieważ pod wpływem ciepła w uchu tworzy się więcej ropy. By złagodzić ból ucha, warto podawać lek przeciwbólowy w syropie albo w czopku. polecamy
So, 05-03-2016 Forum: Zdrowie dziecka - Re: Kataralne zapalenie ucha u dziecka- jak długo Re: 7 lat pierwsze zapalenie ucha,sinus rinse pom przewlekle zapalenie zatok corki i udalo sie:) Natomiast rodzonemu ojcu funkcjonalna endoskopowa operacja zatok uratowali zdrowie a nikt panstwowo nawet nie chcial sie podjac leczenia
Wysiękowe zapalenie ucha środkowego u dzieci stanowi jedną z najczęstszych przyczyn wizyt u laryngologa. Schorzenie to może przebiegać skąpo objawowo, a dolegliwościami są uczucie pełności w uchu oraz niedosłuch. Przewlekła niewydolność trąbki słuchowej może doprowadzić do osłabienia błony bębenkowej i formowania się kieszonek retrakcyjnych, których progresja skutkuje rozwojem perlakowego zapalenia ucha środkowego. Objawami są wycieki z ucha, bez towarzyszących dolegliwości bólowych oraz niedosłuch. Leczenie przewlekłego perlakowego zapalenia ucha jest wyłączenie operacyjne i polega na usunięciu mas keratyny, odtworzeniu ciągłości błony bębenkowej i rekonstrukcji kosteczek słuchowych. Zapalenia uszu u dzieci stanowią jedną z najczęstszych przyczyn poszukiwania pomocy lekarskiej w warunkach gabinetu pediatrycznego oraz laryngologicznego, dlatego stanowią istotny problem kliniczny zarówno w aspekcie medycznym, jak i ekonomicznym [1]. Mogą to być zmiany o charakterze ostrego zapalenia ucha z towarzyszącym silnym bólem i objawami stanu zapalnego. Jednak istnieją również formy przewlekłe, które choć w okresie dziecięcym są skąpoobjawowe, to również wymagają leczenia zachowawczego oraz operacyjnego. POLECAMY Wysiękowe zapalenie ucha środkowego Wysiękowe zapalenie ucha środkowego (WZUS) oznacza obecność płynu w jamie bębenkowej, za niezmienioną błoną bębenkową, bez klinicznych cech ostrego zapalenia, który obecny jest tam dłużej niż 3 miesiące. Schorzenie u dzieci najczęściej występuje obustronnie. Według danych statystycznych 80% dzieci poniżej 10. ma przynajmniej jeden epizod wystąpienia wysięku w uchu środkowym [1], przy czym większość z nich ma miejsce do 3. W krajach rozwiniętych częstość występowania WZUS zmniejszyła się, ale nadal stanowi istotny problem w opiece zdrowotnej [1]. W ustalaniu leczenia należy brać pod uwagę samoistne ustępowanie wysięku, które obserwuje się nawet u 55% dzieci [1–3]. W ocenie występowania wysięku warto mieć na uwadze sezonowość, która polega na tym, że w okresie wiosenno-letnim obserwuje się zwiększoną tendencję do samoistnego ustępowania wysięku, co ma niewątpliwie związek ze zmniejszoną częstością występowania infekcji górnych dróg oddechowych. Ryc. 1. Wysiękowe zapalenie ucha środkowego – widoczny żółty płyn za błoną bębenkową Ryc. 2. Wysiękowe zapalenie ucha środkowego – widoczne pęcherzyki gazu i płyn w jamie bębenkowej Istnieją różne teorie na temat tworzenia się wysięku, jednak dane kliniczne wskazują, że przewlekły wysięk w jamie ucha środkowego utrzymuje się w wyniku braku adekwatnej wentylacji i drenażu ucha przez trąbkę słuchową [4]. W wieku przedszkolnym może to mieć związek z obecnością przerośniętej tkanki chłonnej nosogardła, nieżytami nosa o różnym podłożu (infekcyjnym, alergicznym), niewydolnością mięśni podniebienia miękkiego u dzieci z rozszczepem podniebienia, chorobą refluksową przełyku, zanieczyszczeniem środowiska oraz innymi niezidentyfikowanymi dotąd czynnikami [5]. WZUS może przebiegać bezobjawowo, u młodszych dzieci rodzice zauważają pogorszenie słuchu, w niektórych sytuacjach dzieci mogą wydawać się mniej uważne, a nawet nieposłuszne. Starsze dzieci mogą skarżyć się na uczucie „zatkania” lub pełności w uchu. Dla rozpoznania najważniejsze jest przeprowadzanie otoskopii, najlepiej przy użyciu mikroskopu diagnostycznego, polecana jest również otoskopia pneumatyczna. Widoczna jest wówczas błona bębenkowa o zachowanej ciągłości i zmniejszonej ruchomości, a za nią jama bębenkowa wypełniona płynem o żółtym kolorze (rycina 1) lub pęcherzyki gazu i poziom płynu (rycina 2). Audiometria impedancyjna wykazuje zmniejszoną podatność błony bębenkowej z krzywą tympanometryczną typu B (rycina 3) lub C2 (rycina 4), ale pamiętać należy, że czułość tego badania jest szacowana na 81%, a swoistość na 74% [2, 6]. Audiometria tonalna, jako badanie wymagające współpracy z dzieckiem, jest uważana za miarodajną u dzieci powyżej 4. W WZUS, w zależności od nasilenia choroby, występuje niedosłuch przewodzeniowy z rozstępem powietrzno-kostnym od 30 nawet do 40 dB. Leczenie zachowawcze WZUS polega głównie na leczeniu przewlekłego nieżytu nosa. Antybiotykoterapia nie jest zalecana, gdyż nie wykazano skuteczności tej formy terapii zarówno w monoterapii, jak i w skojarzeniu ze sterydoterapią [1, 5–7]. Również leki antyhistaminowe oraz mukolityki nie mają udowodnionej skuteczności w leczeniu wysięku w uchu środkowym [1, 6, 7]. Próba Valsalvy, jako najskuteczniejsza forma terapii, wykonywana kilka razy dziennie dla młodszych pacjentów, może być trudna, a nawet niemożliwa do wykonania. Z pomocą przychodzą tutaj wówczas baloniki przeznaczone do autoinsuflacji, jednak i ta umiejętność dla około 12% dzieci jest zbyt trudna do opanowania [1, 7]. Ryc. 3. Tympanogram typu B Ryc. 4. Tympanogram typu C W przypadku obustronnego zalegania wysięku w uchu środkowym powyżej 3 miesięcy należy rozważyć leczenie chirurgiczne polegające na nacięciu błony bębenkowej i założeniu drenu wentylacyjnego [1, 7, 8]. Jeżeli z WZUS współistnieje przerost migdałka gardłowego, to wówczas zaleca się jednoczasowe wykonanie adenotomii, czyli usunięcie wyrośla adenoidalnego usytuowanego w nosogardle, w okolicy gardłowego ujścia trąbki słuchowej [1]. Takie skojarzone leczenie chirurgiczne ma w aspekcie nawrotów wysięku po samoistnej ewakuacji drenu z błony bębenkowej, która następuje zazwyczaj po 6–10 miesiącach od zabiegu, przewagę nad założeniem jedynie drenażu lub nacięciu błony bębenkowej [5]. Szczególną grupę stanowią dzieci z dodatkowymi obciążeniami, takimi jak rozszczep podniebienia i przewlekła niewydolność trąbki słuchowej, zespół Downa oraz dzieci z zaburzeniami ruchomości rzęsek [9]. W tych grupach odsetek nawrotów WZUS po leczeniu zabiegowym jest większy i wynosi nawet 60% w porównaniu do 20–25% dla dzieci bez dodatkowych schorzeń. Ryc. 5A. Kieszonka retrakcyjna kontrolowalna przed wykonaniem próby Valsalvy Ryc. 5B. Kieszonka retrakcyjna kontrolowalna po wykonaniu próby Valsalvy Ryc. 6. Kieszonka retrakcyjna kontrolowalna, nieodprowadzana w próbie Valsalvy Ryc. 7. Błona bębenkowa po 4 latach od zabiegu tympanoplastyki z chrząstką, fragment chrząstki widoczny pod tylno-górnym kwadrantem błony bębenkowej Formowanie kieszonek retrakcyjnych Przewlekła niewydolność trąbki słuchowej oraz wysięk w jamie ucha środkowego może doprowadzić do osłabienia struktur włóknistych błony bębenkowej. Z uwagi na specyficzną budowę anatomiczną dotyczy to szczególnie części wiotkiej oraz tylno-górnego kwadrantu błony bębenkowej. Atroficzna błona bębenkowa zostaje wciągnięta przyśrodkowo w stronę ucha środkowego, okleja kosteczki słuchowe, a z czasem może nawet doprowadzić do ich destrukcji. W kolejnych stadiach dochodzi do zrostów kieszonki retrakcyjnej ze strukturami ucha środkowego, a sama kieszonka staje się nieodprowadzalna w próbie Valsavy [10]. Kolejnym problemem klinicznym jest gromadzenie keratyny w dnie kieszonki, gdyż staje się ona podobna do worka przepukliny o wąskim ujściu i nie jest już możliwe samoistne jej oczyszczanie. Keratyna zgromadzona w kieszonce w konsekwencji powoduje nawracające stany zapalne oraz wycieki [10]. Postępowanie jest uzależnione od licznych czynników i aby je usystematyzować, wprowadzono wiele skal opisujących zaawansowanie choroby. Najchętniej używaną w praktyce klinicznej jest klasyfikacja według Charachon, w której ocenia się odwracalność kieszonki w próbie Valsalvy oraz kontrolowalność, czyli czy w ocenie otoskopowej z zastosowaniem mikroskopu lub endoskopu jest widoczna cała kieszonka wraz z jej dnem. Tab. 1. Klasyfikacja kieszonek retrakcyjnych według Charachon [10] Stopień Opis I Odwracalna, kontrolowalna – rycina 5 II Nieodwracalna, kontrolowalna – rycina 6 III Nieodwracalna, niekontrolowana – rycina 7 W ocenie pacjenta z kieszonką retrakcyjną należy wziąć pod uwagę nie tylko stan błony bębenkowej i zaawansowanie choroby, ale również obecność wysięku w jamie bębenkowej, poziom słuchu oceniony w badaniu audiometrii tonalnej i tympanometrię. Badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa, są wykonywane w wybranych zaawansowanych przypadkach, gdy kwalifikuje się pacjenta do leczenia operacyjnego. W ustaleniu postępowania leczniczego niezwykle istotna jest ocena ewentualnej progresji kieszonki w czasie, dlatego systematyczna ocena otoskopowa wraz z badaniami słuchu ma najważniejsze znaczenie przy podejmowaniu decyzji. Leczenie zachowawcze obejmuje adenotomię, czyli usunięcie migdałka gardłowego, leczenie nieżytu nosa, autoinsuflację polegającą na wykonywaniu próby Valsalvy lub stosowaniu dedykowanych tej procedurze baloników. Pogłębiająca się kieszonka oraz niedosłuch o charakterze przewodzeniowym, jak również obecność płynu wysiękowego w jamie ucha środkowego skłaniają do podjęcia decyzji o leczeniu operacyjnym. Ryc. 8. Kieszonka retrakcyjna niekontrolowana, nieodwracalna Procedury chirurgiczne polegające na leczeniu kieszonek retrakcyjnych mają na celu zapobieganie rozwojowi perlaka i są nazywane tympanoplastyką prewencyjną [11, 12]. Mogą one mieć różny zakres, od prostego wycięcia kieszonki i założeniu drenu wentylacyjnego poprzez myringoplastyki aż do zaawansowanych zabiegów z otwarciem wyrostka sutkowatego [13]. Algorytm postępowania w różnych typach kieszonek retrakcyjnych, w zależności od zaawansowania według Charachon, został zaproponowany przez Mierzwińskiego i wsp. [10]. W typie I proponowane jest leczenie zachowawcze i obserwacja. Jeżeli w jamie bębenkowej obecny jest płyn wysiękowy, podczas obserwacji dochodzi do progresji kieszonki lub niedosłuch przewodzeniowy przekracza 20 dB, proponuje się leczenie zabiegowe – drenaż wentylacyjny z ewentualnym jednoczasowym wycięciem kieszonki. W typie II postępowanie jest podobne jak w typie I, z tą różnicą, że podczas leczenia operacyjnego należy uwolnić zrosty kieszonki z kosteczkami słuchowymi oraz stosuje się wzmocnienie osłabionej błony bębenkowej fragmentami chrząstki (rycina 7). U pacjentów z III typem kieszonki, nawet przy rozległych atelektazjach, ale przy niedosłuchu przewodzeniowym nieprzekraczającym 20 dB, można jedynie obserwować stan kieszonki podczas kolejnych kontroli. Tympanoplastyki prewencyjne w tak zaawansowanych kieszonkach zazwyczaj wymagają dostępu zausznego i rozległego zabiegu chirurgicznego. Przy współistnieniu wysięku w jamie bębenkowej jednoczasowo zakłada się dren wentylacyjny. Zastosowanie opisanych procedur umożliwia powstrzymanie progresji kieszonek, a konsekwencją jest prewencja rozwoju perlakowego zapalenia ucha środkowego. Perlakowe zapalenie ucha środkowego Perlak jest formą przewlekłego zapalenia ucha środkowego z gromadzeniem keratyny w przestrzeniach ucha środkowego, któremu towarzyszy stan zapalny i niszczenie otaczających struktur kostnych. U dzieci najczęstszą przyczyną występowania perlaka jest progresja kieszonek retrakcyjnych [13, 14]. Ocenia się, że w 2 do 10% kieszonek może rozwinąć się perlak. Dane kliniczne wskazują, że perlak w wieku dziecięcym jest bardziej agresywny, co objawia się szybszą progresją zmian oraz większym niż u dorosłych odsetkiem nawrotów choroby [14]. Destrukcja może dotyczyć nie tylko kosteczek słuchowych, ale również otoczki kostnej ucha wewnętrznego, ograniczeń kostnych wyrostka sutkowatego i uszkodzenia nakrywki jamy bębenkowej, z obnażeniem opony środkowego dołu czaszki, czy obramowania kostnego zatoki esowatej. Charakterystyczną cechą zmian w wieku dziecięcym jest występowanie patologii charakterystycznych dla przewlekłej niewydolności trąbki słuchowej w drugim uchu, przy czym najczęściej stwierdza się obecność... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź
Zinnat na zapalenie ucha. Pani doktor mam pytanie ponieważ wylądowaliśmy z synem na ostrym dyżurze z powodu okropnego bólu ucha. Laryngolog stwierdził ostre zapalenie ucha i przepisał Zinnat. Za 7 dni do kontroli do laryngologa. Problem w tym, że nasza pani doktor będzie dopiero za 2 tygodnie.
W niedzielę stwierdzono u mnie tę chorobę. Pani przepisała mi Amoksiklav, który zażywam 2x dziennie. Codziennie znajduję w uchu krew i ropę. Niestety ból ucha i głowy się przy pochylaniu głowy-czuję jakby ta wydzielina przelewała mi się z ucha 'kanalikami w różne strony głowy-towarzyszy temu ogromny ból. Co mam zrobić? Iść do lekarza na dyżur teraz? Czy samo przejdzie? Proszę o odpowiedzi. Cytuj
zapalenie ucha - Forum dla rodziców: maluchy.pl « ciąża, poród, zdrowie dzieci - A_KA napisał w zdrowie i pielęgnacja dziecka: Nie dopytałam o wszystko lekarzaCzy z zapaleniem ucha mogę z dzieckiem wychodzić na spacery? (zakładając, że gorączkować przestanie)Czy to prawda, że do ucha trzeba wkładać watę?
W 2016 r. Amerykańska Akademia Otolaryngologii (ang. The American Academy of Otolaryngology – Head and Neck Surgery Foundation) opublikowała zaktualizowane wytyczne dotyczące postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u dzieci z wysiękowym zapaleniem ucha środkowego (WZUŚ). Stanowią one unowocześnienie poprzednich wytycznych z 2004 r. W poniższym artykule omówimy dwa przypadki kliniczne WZUŚ, a następnie przedstawimy najnowsze rekomendacje Amerykańskiej Akademii Otolaryngologii. WZUŚ jest definiowane jako obecność płynu w jamie ucha środkowego (UŚ), bez objawów ostrego zapalenia. WZUŚ dotyczy nawet do 90% dzieci w wieku wczesnego dzieciństwa i przedszkolnym, najczęściej występuje pomiędzy 6. a 4. Szacuje się, że dzieci w tym wieku mają średnio cztery epizody WZUŚ na rok. Za przewlekłe WZUŚ uznaje się sytuację, w której płyn stwierdza się ≥ 3 miesięcy od początku objawów (lub od momentu diagnozy, jeśli początek choroby jest trudny do określenia) i dotyczy ono nawet 25% dzieci. WZUŚ najczęściej występuje podczas infekcji górnych dróg oddechowych (upośledzenie drożności trąbki Eustachiusza) lub jest wynikiem reakcji zapalnej po ostrym zapaleniu Większość przypadków WZUŚ ustępuje samoistnie w ciągu trzech miesięcy, jednakże do 40% dzieci ma kolejny epizod, a u 10% z nich wysięk może być obecny powyżej roku. Przewlekła obecność wysięku powoduje ograniczenie ruchomości błony bębenkowej i stanowi barierę dla przewodzenia bodźca dźwiękowego. Może to skutkować upośledzeniem słuchu, zaburzeniami równowagi, złymi wynikami w nauce, problemami wychowawczymi i upośledzeniem jakości życia. Przewlekłe WZUŚ może wywoływać również uczucie dyskomfortu i być przyczyną nawracających zapaleń UŚ. Dużo rzadziej natomiast dochodzi do zmian strukturalnych w UŚ, wymagających interwencji chirurgicznej. Analiza przypadków klinicznych Przypadek 1. Czteroletnia pacjentka z trisomią 21 zgłosiła się z powodu pogorszenia słuchu od ok. sześciu miesięcy. W wywiadach dziecko często choruje na infekcje dróg oddechowych (uczęszcza do przedszkola integracyjnego). W ostatnim roku trzykrotnie chorowała na ostre zapalenie UŚ, za każdym razem leczone antybiotykoterapią. Od sześciu miesięcy rodzice obserwują stopniowe pogarszanie się słuchu (początkowo traktowane jako krnąbrność), w ostatnim czasie dziewczynka reaguje już tylko na mówienie podniesionym głosem, a telewizję ogląda najchętniej w słuchawkach. W badaniu przedmiotowym z odchyleń stwierdzono: cechy fenotypowe zespołu Downa, otoskopowo: bladą, matową błonę bębenkową, bez refleksu, z kieszonkami retrakcyjnymi (obszary zaciągniętej błony bębenkowej). W otoskopii pneumatycznej nie zaobserwowano ruchu błony bębenkowej. Pacjentce zalecono wykonanie tympanogramu (obraz 1). Pacjentkę skierowano do Kliniki Otolaryngologii WUM, gdzie na podstawie badań pomocniczych (endoskopii) zakwalifikowano ją do drenażu wentylacyjnego i równoczasowej adenotomii. Przypadek 2. Dwuletnia pacjentka zgłosiła się do pediatry z powodu infekcji dróg oddechowych. Od siedmiu dni przed przyjęciem miała katar, produktywny kaszel. Przez pierwsze dwa dni objawów gorączkowała do 40°C. Obecnie nie gorączkuje. Dziecko nie choruje przewlekle, nie otrzymuje leków na stałe. Szczepione jest zgodnie z kalendarzem szczepień, dodatkowo przeciwko pneumokokom, w schemacie czterodawkowym. W badaniu przedmiotowym pediatra stwierdził śluzową wydzielinę w przewodach nosowych, wirusowe zapalenie gardła, a nad polami płuc okresowo obecne furczenia, udzielone z górnych dróg oddechowych. W badaniu otoskopowym stwierdzono dyskretne nastrzyknięcie naczyniowe na błonie bębenkowej, obecny refleks. Za błoną zaobserwowano pęcherzyki powietrza. Zalecono leczenie objawowe infekcji i kontrolę za cztery tygodnie. W badaniu kontrolnym uwidoczniono prawidłowe błony bębenkowe, bez obecności wysięku. W otoskopii pneumatycznej zaobserwowano prawidłową ruchomość błony bębenkowej. Pacjentce zalecono dalszą opiekę pediatryczną w trybie ambulatoryjnym. Zalecenia Amerykańska Akademia Otolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi opublikowała najnowsze wytyczne w formie 13 zaleceń: Otoskopia pneumatyczna W trakcie diagnostyki WZUŚ u dziecka obecność płynu zlokalizowanego w jamie ucha środkowego powinna być stwierdzana za pomocą otoskopii pneumatycznej. Badanie za pomocą otoskopii pneumatycznej pozwala na rozpoznanie WZUŚ, również o nieoczywistym obrazie w zwykłej otoskopii (innym niż obecność pęcherzyków powietrza czy widoczny poziom płynu). Otoskopia pneumatyczna powinna być zawsze przeprowadzona u dziecka z otalgią i/lub niedosłuchem. Tympanometria Tympanometria jest zalecana u tych dzieci, u których otoskopia pneumatyczna nie daje jednoznacznej odpowiedzi lub nie mogła być przeprowadzona. Tympanometria zwiększa czułość w rozpoznawaniu WZUŚ, w odróżnieniu od otoskopii pneumatycznej jej wynik jest obiektywny. Umożliwia różnicowanie pomiędzy WZUŚ a perforacją błony bębenkowej, pozwala w przybliżeniu określić, czy dojdzie do samoistnej resorpcji płynu (źle rokuje płaska krzywa B). Przeciwskazaniem do badania jest niedawno przebyta operacja uszu lub ich uraz. Niedosłuch neurosensoryczny Pacjenci z WZUŚ, u których nie przeprowadzono przesiewowego badania słuchu w okresie noworodkowym, powinni być poddani ścisłej kontroli w celu wykluczenia niedosłuchu neurosensorycznego. Do ustąpienia wysięku powinno dojść w ciągu trzech miesięcy od początku objawów lub od momentu postawienia diagnozy, jeżeli początek jest trudny do określenia. Wcześniejsza diagnoza niedosłuchu odbiorczego poprawia rokowanie. Grupy ryzyka Dzieci, u których stwierdzono WZUŚ, powinny być ocenione pod kątem występowania dodatkowych, niekorzystnych czynników wpływających na rozwój słuchu, mowy, zdolności porozumiewania się czy mogących być przyczyną problemów w nauce. Do grup ryzyka należą dzieci z: Dzieci z grup ryzyka powinny być poddane badaniu przesiewowemu, ukierunkowanemu na rozpoznanie WZUŚ, w trakcie stawiania diagnozy, a także w 12.–18. schorzenie rozpoznano w młodszym wieku). Dzieci z grup ryzyka gorzej tolerują obecność WZUŚ, co może ograniczać skuteczność innych form wspomagania rozwoju. Wczesna interwencja może zatem skutkować lepszymi wynikami neurorozwojowymi. Metodami z wyboru powinny być: pneumatyczna otoskopia lub tympanometria. postępującą głuchotą, niezależnie od WZUŚ, opóźnionym/nieprawidłowym rozwojem mowy, autyzmem, innymi zaburzeniami całościowymi oraz opóźnionym rozwojem psychoruchowym, zespołami genetycznymi (np. zespołem Downa), wadami wrodzonymi twarzoczaszki (np. rozszczep podniebienia), ślepotą i niedowidzeniem. Dzieci spoza grup ryzyka Nie zaleca się rutynowego screeningu WZUŚ u dzieci nienależących do grup ryzyka, u których nie występują problemy ze słuchem, zaburzenia równowagi, trudności z nauką, zaburzenia zachowania, a także uczucie dyskomfortu w uszach. W związku ze spontanicznym ustępowaniem WZUŚ badania przesiewowe u wszystkich dzieci narażają je na niepotrzebną diagnostykę i leczenie, a także budzą niepokój wśród ich opiekunów. Edukacja pacjentów Opiekunowie dzieci z WZUŚ powinni być poinformowani przez lekarza o naturalnym przebiegu choroby (samoistnym ustępowaniu wysięku u większości pacjentów), konieczności badań kontrolnych, a także możliwych następstwach. Zasada czujnego wyczekiwania Dzieci z WZUŚ spoza grup ryzyka powinny być obserwowane przez trzy miesiące bez interwencji (licząc od początku objawów lub od daty diagnozy, jeśli początek choroby nie jest możliwy do określenia), w myśl zasady czujnego wyczekiwania (ang. watchful waiting). Dzieci z grup ryzyka (punkt 4) mogą uzyskać korzyści z drenażu wentylacyjnego uszu środkowych przed upływem trzech miesięcy, szczególnie gdy w tympanogramie stwierdzono krzywą B w jednym lub obu uszach. Farmakoterapia Stosowanie powyższych grup leków nie poprawia odległych wyników leczenia WZUŚ, takich jak ustąpienie wysięku czy poprawa jakości słuchu. Nie zmniejsza także potrzeby założenia drenażu wen... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź Kompresy na bazie wywarów ziołowych mają krótkotrwały efekt ocieplenia, ale mają właściwości przeciwzapalne, a nawet antybakteryjne, w zależności od użytych surowców. Ale kompresy olejowe mają długie i łagodne działanie rozgrzewające, dlatego są zalecane jako część kompleksowej terapii zapalenia ucha u małych dzieci.

Witam, u mojego 6-letniego syna występują sporadyczne zawroty i bóle głowy. Syn przy zawrotach głowy nie zachowuje się inaczej, nie przewraca się, po prostu mówi że kręci mu się w głowie. Lekarze badają nas od 2 miesięcy podejrzewając problemy neurologiczne, zrobiono nam EEG i rezonans magnetyczny i żadne z tych badań nie wykazało niczego złego w kierunku neurologicznym, jedynie zmiany laryngologiczne (pogrubienie śluzówki zatoki klinowej i zmniejszona powietrzność kości piramidowych). Trafiliśmy w końcu do laryngologa dziecięcego. Diagnoza wysiękowe badanie uszu i przerost migdałka. Zapisano nas na zabieg wycięcia migdałka i przecięcia błony bębenkowej i odessanie płynu – tak mi to wytłumaczono. Termin zabiegu dopiero na wrzesień. Lekarz nie zalecił żadnego leczenia w tym czasie. Proszę o poradę czy w związku z tym, że pojawiło się zapalenie to czy taki zabieg nie powinien być wykonany szybciej, czy można tak długo czekać nie lecząc tego w ogóle? Jestem skłonna zrobić to nawet prywatnie . 2012-02-09, 11:08~lalamido ~ Prawdopodobnie zapalenie ma charakter przewlekły, dlatego natychmiastowa interwencja nie jest niezbędna. Oczywiście zabieg lepiej wykonać jak najszybciej, ale zapewne nie ma miejsc i dlatego termin przypada dopiero na wrzesień - można podzwonić do innych szpitali i spytać, czy jest szansa na wcześniejszy termin. 2012-02-09, 17:39markl ~ Bardzo dziękuję za odpowiedź. Wczoraj udało mi się umówić termin na koniec marca. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za zainteresowanie 2012-02-10, 08:07~lalamido Strony: 1 wątkii odpowiedzi ostatni post

Przyczyny przewlekłe zapalenie ucha środkowego. Przewlekłe zapalenie ucha rozwija się stopniowo, a powodem tego może być kilka przyczyn: nieskuteczność ostrych postaci choroby lub lekceważenie leczenia jako takiego; częste powtarzające się epizody ostrej postaci, z powstawaniem zmian bliznowatości w tympanonie;
Jak rozpoznać zapalenie ucha u dziecka? Zapalenie ucha najczęściej dotyczy małych dzieci do 3. roku życia. Jest to związane z budową anatomiczną narządu słuchu dziecka, u którego kształtująca się trąbka słuchowa jest bardzo krótka i łączy przewód słuchowy z gardłem. Z tego powodu wszelkie infekcje górnych dróg... Zapalenie ucha środkowego u dziecka - objawy i leczenie Zapalenie ucha środkowego w 70 procentach przypadków wywołują bakterie. Zakażenie wirusowe jest odpowiedzialne za około 30 procent przypadków zachorowań. Głównie są to wirusy grypy, paragrypy, adenowirusy i rhinowirusy. Czynniki powodujące występowanie zapalenia ucha środkowego... Zapalenie gardła u dziecka - wirusowe czy bakteryjne? Dzieci są szczególnie podatne na infekcje, ponieważ ich układ odpornościowy nie działa jeszcze tak sprawnie jak u dorosłych. Infekcje są im potrzebne, bo uodparniają układ immunologiczny i uczą go obrony przed wirusami i bakteriami. Organizm sam stara się pokonać infekcję, jednak często zdarza się,... Jak leczyć zapalenie migdałków i anginę u dzieci? Zapalenie migdałków zwykle pojawia się u dzieci między piątym a piętnastym rokiem życia. Raczej rzadko zdarza się, żeby zapalenie migdałków miało mniejsze dziecko. U dzieci takie zapalenie może mieć podłoże zarówno wirusowe, jak i bakteryjne. Bakteryjne zapalenie migdałów... Infekcja ucha: jak przed nią ustrzec siebie i dziecko Infekcje ucha sprawiają osobom chorym dyskomfort i wymagają leczenia farmakologicznego. Dorośli i dzieci zapadają na nie, nie tylko w okresie jesienno-zimowym ale i latem, zwłaszcza podczas letnich wyjazdów. Zobacz co sprzyja zachorowaniom na zapalenie ucha i jak w łatwy sposób można im zapobiegać. Zapalenie węzłów chłonnych objawy Węzły chłonne są elementami obwodowego układu limfoidalnego leżącymi na przebiegu naczyń limfatycznych. Są one odpowiedzialne za transport limfy w organizmie oraz pełnią funkcję immunologiczną,... Gdy dziecko boli ucho Bardzo rzadko się zdarza, że chorobotwórcze drobnoustroje trafiają do ucha przez krwiobieg, a jeszcze rzadziej wnikają bezpośrednio z zewnątrz ucha. Czynnikiem, który na pewno sprzyja zachorowaniu, jest niedoskonałość układu immunologicznego u małych dzieci. Po ukończeniu 7. roku życia infekcje ucha... Objawy i leczenie atopowego zapalenia skóry u dorosłych Mimo, że największy procent zachorowalności na atopowe zapalenie skóry przypada na okres dzieciństwa (90% choruje jeszcze przed 5 rokiem życia), to jednak coraz więcej przypadków odnotowuje się wśród osób dorosłych. Na atopowe... Zapalenie ucha środkowego u dzieci Zapalenie ucha środkowego jest spowodowane przez wirusy i bakterie, ale czasami również przez alergie. Może pojawić się bezpośrednio po przeziębieniu lub grypie. Najczęściej chorują niemowlęta i małe dzieci. Wszystko przez to, że mały organizm jest bardziej podatny na wszelkiego rodzaju infekcje dróg... Katar a kataralne zapalenie ucha u dziecka Jak powstaje kataralne zapalenie ucha? Jednym z podstawowych objawów przeziębienia jest katar, który wynika z zainfekowania błony śluzowej nosa wirusami. Te same patogeny z ogromną łatwością rozprzestrzeniają się na błonę śluzową trąbki słuchowej i ucha środkowego, wywołując... Jak czyścić uszy dziecka? Woskowina, która gromadzi się w uchu jest wydzielana przez specjalne gruczoły przewodu słuchowego. Dzięki swojej lepkiej konsystencji wychwytuje ona wszelkie drobinki kurzu i stanowi barierę dla wody. Ochrania też przewód słuchowy przed urazami, a dzięki kwaśnemu odczynowi... Gdy dziecko boli gardło – jesienne infekcje Jest ona łatwo zakaźna, gdyż do zarażenia dochodzi drogą kropelkową, poprzez bezpośredni kontakt z innym chorym albo w trakcie wspólnego jedzenia i picia. Dzieci są najbardziej podatną grupą na zachorowania, gdyż ich układ odpornościowy nie jest jeszcze w pełni rozwinięty.... Kiedy dziecko męczy kaszel Jednak kaszel kaszlowi nierówny, dlatego warto wiedzieć, skąd się wziął, co możemy z niego wyczytać, a przede wszystkim mieć świadomość, jakie mogą być jego konsekwencje. Poniższy tekst pomoże wam zaznajomić się z kaszlem na tyle, by móc odpowiednio nań reagować. Chcąc zdefiniować kaszel najprostszymi... Zapalenie ucha u dziecka Zapalenie ucha nie zawsze jak by się to mogło wydawać wynika z tzw. przewiania malucha. Często jego powodem jest niedoleczone przeziębienie i katar, mamy wówczas najczęściej do czynienia z zapaleniem ucha wewnętrznego. U niektórych... Problemy z uszami u dzieci? Zobacz jak im zapobiegać! Choroby wieku dziecięcego w dużej części dotyczą kłopotów z uszami. Jak choćby częste zapalenia uszu u dziecka, które mogą mieć podłoże wirusowe lub bakteryjne, wymagają konsultacji z lekarzem i specjalistycznego leczenia. Bywają jednak problemy z uszami, którym sami możemy łatwo... Świnka - choroba groźna dla mężczyzn? Jeśli osoba dorosła nie przeszła świnki w dzieciństwie lub nie została na nią zaszczepiona – może zachorować na to schorzenie w każdej chwili. Jakie są główne objawy świnki i jakie powikłania niesie ze sobą zachorowanie na nagminne zapalenie ślinianek przyusznych przez mężczyzn? Co to jest... WXH0q.
  • 3nvk9ibx9x.pages.dev/376
  • 3nvk9ibx9x.pages.dev/169
  • 3nvk9ibx9x.pages.dev/274
  • 3nvk9ibx9x.pages.dev/141
  • 3nvk9ibx9x.pages.dev/56
  • 3nvk9ibx9x.pages.dev/74
  • 3nvk9ibx9x.pages.dev/61
  • 3nvk9ibx9x.pages.dev/321
  • 3nvk9ibx9x.pages.dev/4
  • zapalenie ucha u dziecka forum